چرا غذای سگ ها مناسب گربه ها نیست و برعکس؟

شاید تصور کنید این موضوع مساله ی قابل بحثی نیست و کاملا مشخص است ولی تعداد زیادی از افراد وجود دارند که گربه ی خانگیشان غذای مخصوص سگ ها را ترجیح میدهد (و بالعکس) و آنها مانعی برای این موضوع نمی بینند. احتمالا شما از این دست افراد نیستید ولی لازم است تفاوت بین غذای مخصوص سگ ها و گربه ها را بدانید.

گرچه غذای سگ ها خیلی باب میل گربه ها نیست اما تعدادی از این موجودات تمایلات متفاوتی دارند. بهرحال باید بدانید اجازه دادن به حیوان خانگیتان برای خوردن غذای مخصوص حیوانی دیگر اصلا ایده ی خوبی نیست. حداقل نه به عنوان رژیم غذایی روزانه و به دفعات متوالی. می پرسید چرا؟

1. ویتامین آ حتما باید از طریق غذای گربه ها جذب بدن آنها شود در حالیکه بدن سگ ها این توانایی را دارد که با جذب بتاکاروتن آن را به ویتامین آ تبدیل کند. گرچه برخی از غذای مخصوص سگ ها شامل مقداری از این ویتامین هستند اما این مقدار برای تضمین سلامتی گربه شما کافی نیست.
2. تارین نوعی آمینواسید است که گربه ها نیاز ویژه ای به آن دارند درحالیکه بدن سگ ها قادر به تولید این ماده است. تعداد زیادی از غذای سگ ها این ماده را در خود ندارند در نتیجه گربه ای که از غذای سگ استفاده می کند به دلیل کمبود تارین دچار نوعی بیماری قلبی به نام کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک می شود. این اتفاق زمانی که گربه فقط از ماهی استفاده میکند هم می افتد زیرا غذای ماهی مخصوص گربه ها هم این نوع آمینواسید را به مقدار کافی در خود ندارد. به همین دلیل است که می شنویم "غذای ماهی برای سگ ها بد است" درحالیکه تا زمانیکه شما رژیم غذایی گربه تان را از نظر تنوع رعایت کنید، اینطور نیست.
3. آراکیدونیک اسید نوعی اسید چرب است که مانند مورد قبل بدن سگ ها قادر به تولید آن است درحالیکه گربه ها این ماده را از طریق منابع بیرونی جذب می کنند.
4. مقدار پروتیین مورد نیاز سگ ها و گربه ها موضوع دیگری است که غذای سگ ها را برای گربه ها نامناسب می کند. گرچه برخی از غذاهای مخصوص سگ ها مقدار زیادی پروتیین در خود دارند اما باز هم این مقدار برای گربه های گوشت خوار مناسب نیست. رژیم غذایی با پروتیین ناکافی گربه شما را نمی کشد ولی همگی می دانیم این رژیم غذایی طبیعی گربه ها نیست و قاعدتا نمی تواند مناسب آن ها باشد.

بیشتر مواقع این سگ ها هستند که غذای مخصوصشان را بو می کشند ولی غذای گربه ها را با اشتیاق فراوان قورت می دهند. این موضوع باعث می شود صاحبان ناامیدشان غذای گربه ها را یک غذای قابل قبول برای سگ خانگی شیک خود بدانند ولی این یک اشتباه است. البته سگ ها (برخلاف گربه ها) می توانند فقط از غذای گربه ها استفاده کنند و مشکلی هم برایشان پیش نیاید اما این اصلا توصیه نمی شود. حجم کالری، میزان زیاد پروتیین و مقدار زیاد چربی های سنگین موجود در غذای گربه ها برای دستگاه گوارش و ستون فقرات سگ ها اصلا ایده آل نیست. به علاوه خوردن غذای گربه ها در سگ ها برای مدت کوتاه و یا طولانی باعث چاقی، بیماری های گوارشی مانند اسهال، استفراغ و حتی پانکراتیت، که تهدیدی برای کل عمر سگ هاست، می شود.

اما آیا خوردن یک تکه اسنک گربه ها برا سگ ها مضر است؟ یا خوردن یک تکه بیسکویت سگ ها برای گربه ها مشکلی پیش می آورد؟ نه زیاد اما هنوز هم این کار برای داشتن حیوان خانگی با سلامت کامل چندان جالب نیست.

منبع: http://www.petmd.com/blogs/dailyvet/2009/August/21-4582

10 علامت سرطان در سگ ها و گربه ها

بیماری سرطان تنها مختص انسان ها نیست. حیوانات نیز مانند انسان ها دچار این بیماری می شوند. در حقیقت سرطان در بین بیماری های کشنده در حیوانات در ردیف اول قرار دارد. در نتیجه صاحبان حیوان همواره باید مراقب علایم نشان دهنده ی سرطان در حیوان خانگی شان باشند. حتی زمانیکه این علایم صرفا نشانه ی وجود سرطان نباشند باید به محض مشاهده ی آن ها با دامپزشک تماس گرفت. درست مانند انسانها، در حیوانات نیز هر چه بیماری زودتر تشخیص داده شود، امکان درمان آن بیشتر است.

1.       توده ها و برجستگی ها:

همه ی برجستگی ها و توده های داخل یا بر روی پوست حیوان نشاندهنده ی سرطان نیستند، اما تا زمانیکه دامپزشک توده را معاینه نکند نمی توان با اطمینان رای بر غیر سرطانی بودن آن داد. به خصوص هنگامی که توده ناپدید نمی شود یا در حال افزایش سایز است تماس با دامپزشک ضروری تر است. نمونه برداری با سوزن و فرستادن نمونه به پاتولوژی رایج ترین روش در تشخیص سرطانی بودن یا نبودن توده است.

2.       بوی بد:

بوی بد آزاردهنده از دهان، گوش ویا هر قسمت دیگری از بدن حیوان شما باید بررسی شود. اغلب اوقات سرطان دهان و بینی می تواند عامل این بوی بد باشد.

3.       خارج شدن غیر عادی مایعات از بدن حیوان:

خون، چرک، اسهال، استفراغ و یا خروج هر چیز غیرعادی دیگری از بدن حیوان شما باید توسط دامپزشک معاینه شود. همچنین تورم شکم در گربه یا سگ شما می تواند علامتی از تجمع غیرعادی مایعی در بدن حیوان باشد.

4.       زخم بهبود نیافته:

اگر زخمی بر روی بدن حیوان شما وجود دارد که با گذشت زمان همچنان بهبود نیافته، می تواند نشانه ی عفونت، بیماری پوستی و یا حتی سرطان باشد.

5.       کاهش وزن:

سرطان از جمله بیماری هاییست که باعث کاهش وزن در حیوانات خانگی می شود. اگر شما متوجه کاهش وزن ناگهانی در حیوانتان شده اید و علایم دیگری که در این متن ذکر شده است را در حیوان دیدید، حتما دامپزشکتان را در جریان قرار دهید.

6.       تغییر اشتها:

سگ ها و گربه ها بی دلیل دست از غذا خوردن برنمی دارند! گرچه کاهش اشتها به تنهایی نشاندهنده ی سرطان نیست اما مسئله ی مهمی است که حتما باید با دامپزشک درمیان گذاشته شود. تومورهای دهانی می تواند باعث سختی و درد هنگام خوردن و بلع شود.

7.       سرفه یا تنفس سخت:

سرفه کردن و به سختی نفس کشیدن می تواند علامت ناراحتی قلبی، ناراحتی ریه و یا سرطان باشد. سلول های سرطانی می توانند به ریه برسند و این علایم را نشان دهند.

8.       بی حالی و افسردگی:

اگر احساس می کنید حیوان خانگیتان مثل همیشه نیست، بیشتر میخوابد، کمتر بازی می کند و یا به پیاده روی و ورزش کمتر از قبل تمایل نشان می دهد، همه ی اینها می تواند نشانه ی سرطان باشد. گرچه باز هم بی حالی و افسردگی به تنهایی نشانه ی سرطان نیست اما وجود چندتا از این موارد موضوعی است که باید با دامپزشک در میان گذاشته شود.

9.       تغییر در عادت دستشویی کردن:

تغییر در ادرار یا مدفوع حیوان، سختی در دفع مواد، استفاده ی مکرر و متوالی از دستشویی، وجود خون در ادرار یا مدفوع، همگی علایم مهمی از وجود سرطان هستند.

10.   نشانه های درد:

لنگیدن یا هر اشکالی در راه رفتن و پریدن که نشانه ی درد در بدن حیوان باشد، نشاندهنده ی مشکلات مربوط به ورم مفاصل و یا ماهیچه ها است. اما می تواند علامت سرطان، به خصوص سرطان استخوان، باشد.

منبع: http://www.care2.com/greenliving/10-signs-of-cancer-in-dogs-and-cat.html

سرطان پوست در سگ ها و گربه ها

سرطان پوست در سگ ها و  گربه ها انواع مختلفی اعم از خوش خیم و بدخیم دارد. حدود 20 تا 40 درصد این تومور ها در سگ ها و 50 تا 65 درصد در گربه ها بدخیم هستند. برخی از انواع سرطان پوست در این حیوانات بدلیل تابش نور خورشید به قسمت هایی از پوست که دارای پوشش مناسب نیستند می باشد. مانند نوک بینی و پنجه ها در سگ ها که دارای پوست حساس و موی ناکافی هستند. گربه ها و سگ هایی با رنگ موی روشن احتمال ابتلای بیشتری به این نوع سرطان دارند.

تشخیص سرطان پوست:

روش های متداول تشخیص این نوع سرطان سیتولوژی و نمونه برداری می باشد. سیتولوژی روش بسیار مناسبی برای کمک به تشخیص تفاوت سرطان پوست از زخم های التهابی است. نمونه برداری نیز وابستگی زیادی به سایز تومور و محل قرارگیری آن دارد. تومور های کوچک در هنگام نمونه برداری بطور کامل خارج شده و مستقیما برای تایید یا رد سرطانی بودن سلول های آن  به پاتولوژی فرستاده می شوند. ولی در حجم های بزرگ تر تومور، قسمت کوچکی از آن به عنوان نمونه فرستاده می شده و بنا به نتیجه ی پاتولوژی درمان مناسب آن انتخاب می شود. همچنین بر اساس نوع تومور انواع دیگری آزمایشات انجام می شود:

• ·         آزمایش خون برای بررسی سلامت کلی حیوان
• ·         اشعه ی ایکس از کمر برای اطمینان از عدم انتشار سلول های سرطانی به ریه
• ·         سونوگرافی از شکم برای بررسی عدم انتشار این سلول ها به سایر قسمت های داخلی بدن حیوان

درمان سرطان پوست:

درمان این سرطان کاملا وابسته به نوع تومور، اندازه تومور و محل قرارگیری آن است. همچنین در صورت گسترش سلول های سرطانی به بافت ها و ارگان های دیگر نوع درمان متفاوت خواهد بو د. جراحی و برداشتن کامل تومور همیشه به عنوان یک راه حل مد نظر قرار می گیرد اما انواع دیگر درمان نیز وجود دارد، مانند پرتو درمانی، شیمی درمانی و سلول های بنیادی. اگر سرطان پوست به سرعت و در همان مراحل اولیه تشخیص داده شود، در اغلب مواقع با موفقیت درمان خواهد شد. در بسیاری از موارد نیز در صورت عدم گسترش سلول های سرطانی به سایر نقاط، با نمونه برداری کل تومور برداشته خواهد شد.

منبع: https://en.wikipedia.org/wiki/Skin_cancer_in_cats_and_dogs

دیابت در سگ ها و گربه ها

 به زبان ساده دیابت بیماری است که میزان قند خون از حد طبیعی خود افزایش پیدا می کند اما این قند به درون بافتها و ارگانهای لازم نمی رود و در نتیجه آن مشکلاتی برای بدن به وجود می آید.

احتمال ابتلا در این حیوانات بیشتر است:

1. حیوانات چاق بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری هستند.
2. سگ های پیر
3. سگ های بزرگتر
4. سگ های ماده (تقریبا دو برابر سگ های نر)
5. گربه های نر

علایم بیماری:

1. بی اشتهایی یا پر اشتهایی
2. تهوع و اسهال
3. کاهش یا افزایش وزن
4. تشنگی زیاد
5. افزایش دفعات و حجم ادرار
6. ادرار بدبو
7. خستگی و بی حالی
8. در گربه ها ناتوانی در پریدن و راه رفتن بر روی زانوها

تشخیص بیماری:

آزمایش خون بصورت ناشتا و آزمایش ادرار

درمان بیماری:

1. انسولین تزریقی یا خوراکی
2. رژیم غذایی مناسب (در گربه ها کربوهیدرات کم و پروتئین بالا- در سگ ها چربی کم و فیبر بالا)

این بیماری قابل کنترل است. البته دانشمندان به تازگی درمانی قطعی برای آن تشخیص داده اند که روی سگ ها نتیجه مثبتی داشته است ولی هنوز بصورت آزاد و کلینیکی صورت نگرفته. این درمان با تزریق دو ژن در بدن سگ انجام می شود.

عوارض بیماری:

1. کاهش بینایی یا کوری دایم
2. آب مروارید
3. ضعف اعصاب
4. بیماری های کلیوی
5. بیماری های عفونی بخصوص در دستگاه ادراری
6. رفتن در حالت شوک که می تواند منجر به مرگ شود

دلایل ریزش موی سگ و گربه

در ابتدا باید گقت که موها نیز مانند سایر سلولهای بدن دارای زندگی محدودی هستند و پس از طی این دوره می میمرند و از بدن جدا می شوند. پس ریزش مو گاها روند طبیعی است. بیشتر نژادهای مو بلند در سگ ها و گربه ها دارای ریزش موی فصلی هستند اما در این حالت ریزش مو هیچگاه بصورت کچلی بروز پیدا نمیکند و بدن حیوان بی مو نمی شود. در صورتیکه ریزش مو همراه با خارش شدید بدن یا همراه با طاسی نقطه ای باشد ناشی از بیماری است و باید به دامپزشک مراجعه کرد.

عوامل بسیاری باعث ریزش مو (آلوپسیا) در سگها و  گربه ها میشوند. عمدتا بیماریهای انگلی و قارچی و البته پرکاری تیروئید ریزش مو را به همراه دارند.

عوامل ریزش مو:

1. تغذیه نامناسب: دامپزشکان معمولا بر اساس نژاد، سن و وزن حیوان برنامه تغذیه ای مناسب برای او دارند. رژیم غذایی نامناسب که دارای مقادیر مورد نیاز ویتامین ها و مواد معدنی نباشد و همچنین غذاهایی که حاوی مواد آلرژن(حساسیت زا)، ادویه های فراوان، مواد نگهدارنده و افزودنی ها (مانند فست فود)  هستند، باعث ریزش مو می شوند. در این موارد استفاده از غذهای طبیعی و ساده و همچنین غذاهای مخصوص حیوانات توصیه می شود. به خاطر داشته باشید تغذیه بیش از اندازه با رژیم غذایی حاوی مرغ یکی از علتهایی تشدید ریزش مو است.
2. آلرژی: عوامل آلرژی زا مانند مواد شمیایی، برخی شامپوهای نامناسب، دود سیگار و ... می تواند سبب افزایش ریزش مو شود.
3. شستشوی بیش از حد: شستشوی بیش از حد با شامپو حتی شامپوهای مخصوص حیوانات هم سبب ریزش مو می شود. با به حداقل رساندن تعداد دفعات شستشو (حداقل 3 هفته یکبار) و استفاده از شامپوهای خشک و برنامه منظم برس زدن، به میزان قابل توجهی از ریزش مو ها کاسته می شود. هنگام برس زدن دندانه های برس باید با پوست تماس پیدا کنند. این کار سبب بهبود جریان خون در سطح پوست شده و به تغذیه مو ها کمک کرده و از ریزش مو ها می کاهد. همچنین با اینکار موهای مرده بین شانه های برس جمع شده و دیگر در محیط اطراف پخش نمی شوند. در نژاد های مو بلند کوتاه کردن مو ها هم تا حدودی ریزش موها را کاهش می دهد.
4. عوامل عصبی و  محیطی: ترس و استرس از عوامل تشدید ریزش مو است. جدایی از صاحب، تغییر روال زندگی، تنهایی و یا ورود حیوان دیگر که باعث ایجاد استرس و ترس در حیوان می شود ریزش مو را به دنبال خواهد داشت. مثال بارز این نوع ریزش مو بخصوص در گربه هایی که جهت درمان و معاینه در کلینیک های دامپزشکی بستری می شوند، است. این شکل از ریزش مو می تواند بصورت موقت (با برگشت حیوان به خانه) و یا بصورت دائم بدلیل استمرار عوامل عصبی و یا استرس باشد.
5. تغییرات هورمونی: جابجایی مقدار هورمونهای جنسی در بدن یکی از دلایل ریزش مو است. این مشکل بخصوص در حیوانات ماده در زمان بارداری و بعد از زایمان به خصوص در خلف و دم حیوان کاملا قابل مشاهده است. در این مورد خارش وجود ندارد و مشکل تنها با تغذیه مناسب رفع خواهد شد. همچنین ناتوانی غده تیرویید در تولید مقدار کافی هورمون تیروکسین نیز باعث ریزش مو می شود. در این حالت حیوان انرژی کافی برای فعالیت ندارد و زود خسته می شود. ریزش مو و خشن شدن پوشش بدن بیشتر در زیر گلو، پهلوها و پشت ران ها آشکار می شود. درمان این بیماری که عمدتا در جنس ماده رخ می دهد، تجویز روزانه ی قرص های تیرویید و ید خوراکی است. آشفتگی هورمونی همچنین در سگ های نر پیر نیز باعث ریزش موهای پشت و اطراف بدن و نرم شدن پوست حیوان می شود و سایر سگ های نر به گمان اینکه سگ ماده است به او توجه ویژه ای نشان می دهند. این مورد نیز با عقیم کردن سگ نر رفع خواهد شد و در عرض سه تا چهار ماه پوشش کاملا جدیدی جایگزین خواهد شد. تغییرات در میزان هورمونهای آدرنال و پانکراس نیز از عوامل ریزش مو می باشند.
6. ضعف سیستم ایمنی: نقص در سیستم ایمنی می تواند سبب ریزش مو شود. در بیماریهای ویروسی و باکتریایی معمولا ریزش مو شدت می یابد.
7. انگل: انگلهای داخلی و خارجی یکی از دلایل ریزش مو می باشند. نیش برخی از انگلهای خارجی سبب ایجاد آلرژی در بدن حیوانات شده و ریزش مو را تشدید می کند. جرب ها از مهمترین انگلهای پوستی هستند که باعث ریزش موها می شوند. جرب دمودکس که شایع ترین عامل آلودگی در سگها محسوب می شود باعث ریزش موی بدون خارش در نواحی پیشانی، اطراف چشم ها، پوزه و مخصوصا پنجه و لای انگشتان می شود. جرب سارکوپتس هم که عامل بیماری گال می باشد در نواحی کم موی بدن مثل گوش، اطرلف چشم، سر و گردن، شکم، آرنج و پاها سبب خارش شدید، قرمزی و ریزش مو می شود. برخی کک ها وشپش ها نیز از عوامل ریزش مو هستند.
8. قارچ: قارچهای پوستی بیشتر ریزش مو را بصورت موضعی ایجاد می کنند. اما برخی قارچها باعث ریزش مو در کل بدن می شوند.
9. سرطانها: سرطانهای پوستی سبب ریزش مو می شوند.
10. عدم اعتماد به یک دامپزشک: به تمامی صاحبان حیوانات خانگی توصیه میشود همواره به یک دامپزشک مراجعه کنند. مراجعه به دامپزشکان متعدد بدلیل اینکه دامپزشک پیشینه ای از سوابق قبلی ندارد و جهت درمان باید پروسه طولانی را طی کند باعث عدم درمان یا کند شدن مراحل آن می شود. بنابراین به صاحب  حیوان توصیه می شود در صورت عدم درمان ریزش مو با دامپزشک خود در تماس باشند و از مراجعه به کلینیک های مختلف خودداری نمایند.